Dla mnie prof. Romer to przede wszystkim redaktor (i w większości twórca plansz) Geograficzno-statystycznego atlasu Polski, który odegrał ogromną rolę w procesie powrotu Polski po 123 latach zaborów. To także niezwykły człowiek. Wymagający ponad miarę w stosunku do siebie, tytan pracy. Wielokrotnie toczący ostatecznie wygrane, choć na początku beznadziejne zapowiadające się bitwy w polskim i międzynarodowym naukowo — politycznym świecie. Ale to także mężczyzna z krwi i kości, znający niezwykłą wartość rodziny i ciężar konsekwencji życiowych wyborów – “Nieszczęsna pamięci, która każesz nam wiedzieć, jakimi drogami doszliśmy do obecnego stanu posiadania.” — E. Romer Pamiętniki. Warto choćby przekartkować, by zdać sobie sprawę, czym była tamta epoka i o jakie wartości toczyła się wtedy gra.