W zeszłym tygodniu miałem okazję uczestniczyć w konferencji Polskiej Asocjacji Ekologii Krajobrazu, która odbyła się na Akademii Bialskiej.
Przedstawiłem wyniki badań, jakie wraz z zespołem Geofabryki prowadziliśmy podczas przygotowania operatu ochrony krajobrazu Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Wnioski nie są zbyt optymistyczne:
- łączny obszar zmian szacowany jest na 28 000 ha tj. 48% pow. obszaru parku,
- we wszystkich basenach największe obszarowo i udziałowo były zmiany w kierunku krajobrazów leśnych i szuwarowych,
- największą stałością przestrzenną (ciągłe istnienie w danym miejscu) i ilościową (stały bilans ilościowy) charakteryzowały się krajobrazy lasów liściastych siedlisk wilgotnych i bagiennych, krajobrazy lasów iglastych siedlisk suchych i świeżych oraz krajobrazy szuwarów,
- największe procentowo zmiany zaszły poprzez rozwój obszarów krajobrazu szuwarów kosztem krajobrazu mszysto-turzycowego – 36% i wodnego – 43%.
Naturalna sukcesja powoduje zanikanie otwartych krajobrazów torfowisk. Krajobraz Biebrzy, jaki znamy zanika…
