Ustawienie “Dokładności geometrii”
Jak pisałem wcześniej, powstające w toku pracy z Wtyczką APP warstwy APP POG mają już domyślnie ustawiony parametr dokładności na 0,01. Wartość nawiązuje oczywiście do zapisanych w rozporządzeniu standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych, które określają, że wyniki pomiarów długości oraz współrzędne prostokątne płaskie przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych wyraża się w metrach z precyzją zapisu do 0,01 m (…).
Ustawienie “Dokładności geometrii”
Wprowadzanie z włączonym przyciąganiem do krawędzi na warstwie ze definiowaną dokładnością
Podczas wprowadzania z przyciąganiem do krawędzi (w więc do miejsc, gdzie nie ma wierzchołków na istniejącym obiekcie) przyciągnie do krawędzi, w rzeczywistości nie działa, ponieważ następuje przyciągnięcie do najbliższego krzyża siatki. Powstaje zatem warstwa, której obiekty mają nałożenia bądź dziury. Oczywiście ekstremalnie małe, ale kontrola topologii wskaże tu błędy (chyba że ją na nie znieczulimy, o czym poniżej).
Nic tu oczywiście nie daje włączona kontrola nałożeń. Topologię ratuje jednak narzędzie Edycji topologicznej. Wprowadzanie z edycją topologiczną powoduje dołożenie wierzchołków na istniejącym obiekcie jednak z jednoczesnym ich przesunięciem na krzyże siatki. Oczywiście przesunięcia są ekstremalnie małe.
Siatka a wyniki przekształceń
Jeśli dokonujemy przekształceń danych (np. docinanie, łącznie obiektów), których wyniki będą wyświetlane na warstwie z ustawioną dokładnością, to wierzchołki powstałych w wyniku przekształceń obiektów, przesunięte zostaną na krzyże siatki. Także w przypadku, gdy przetniemy wiele obiektów naraz. Oczywiście przesunięcia są ekstremalnie małe.
Kopiowanie z warstw z inną wartością parametru dokładności lub bez niego
WNIOSKI
- Konieczność utrzymania prawidłowej topologii obiektów w pracy z warstwą, bez względu na to czy ma określony parametr dokładności, czy też nie, zmusza do stosowania narzędzi wspomagania wprowadzania obiektów: odpowiednich reguł przyciągania, narzędzi Edycji topologicznej i Kontroli nałożeń.
- W przypadku warstw z parametrem dokładności, edycja topologiczna umożliwia utrzymanie prawidłowej topologii, ale zmienia pozycję wierzchołków istniejących obiektów i przebieg ich krawędzi. W ten sposób mogą zostać utracone poprawne relacje topologiczne z obiektami źródłowymi. Dzieje się to na przykład w sytuacji, gdy stworzyliśmy strefę A na podstawie działek, a następnie strefę sąsiadującą B, którą narysowaliśmy, przyciągając do krawędzi strefy A (a nie wierzchołków strefy A). Wówczas zmodyfikowane krawędzie strefy A przestaną odpowiadać topologii pierwotnej działki, z której powstały. Czyli, jak sprawdzimy kiedyś automatycznie, jakie strefy występują na tej działce, to możemy otrzymać niepoprawną informację (wyjątek patrz pkt 3.).
- Utrata prawidłowej topologii z pierwotnym źródłem wskutek opisanych wyżej działań, nie musi być znaczącą przeszkodą. Z punktu widzenia praktycznego, dzieje się to przecież na ekstremalnie małych odległościach, mniejszych o kilka rzędów wielkości od pierwotnej dokładności danych. Z kolei podczas dalszych kontroli topologii czy analiz przekształconych obiektów w stosunku do pierwotnych (jak w przykładzie z analizą stref w działce), w QGIS można (i należy) używać parametru “Rozmiar siatki”, który pominie błędy w topologii mniejsze niż zakładana dokładność 0,01 m (choć nie wszędzie będzie on dostępny).
- Projekty APP w QGIS mają zazwyczaj szereg warstw w różnych układach. O ile lokalizacje wierzchołków na warstwie działek z GML czy nawet prawidłowo skonfigurowanego WFS powinny być zgodne z krzyżami siatki, to dla innych danych już raczej nie będą. Warto rozważyć, czy dla tych pozostałych warstw, nie wymusić “na wyrost” podobnej wartości parametru dokładności, jak dla warstwy działek, stanowiącej przecież osnowę danych w całym projekcie. Z pewnością deklarowana dokładność wykonywania, a potem zapisu pomiarów geodezyjnych, przewyższa przecież dokładność wszystkich innych zbiorów, a dzięki temu wszystko będzie “siedzieć” w siatce.
- Czy ustalenie dokładności dla warstw APP POG poprawia jakość danych i/lub pracę z projektem, poza problemami opisanymi w pkt. 2? Jedynie w zakresie „nawiązania” do charakterystyki danych PZGiK. Ale ma jedną zaletę, którą może kierowali się twórcy wtyczki. W QGIS konwersja do GML geometrii z taką dokładnością powoduje zapis współrzędnych do 2 dwóch miejsc po przecinku, bez żadnych zbędnych operacji. Jednak nie ma nic za darmo, i za te krawędzie, które przesuwają się podczas edycji/analiz/przekształceń, przyjdzie zapłacić, konstruując mechanizmy zapytań o strefy, czy tereny w działce. A stref i terenów będzie sporo, a działek jeszcze więcej, no i zapytań bez liku 🙂